نویسندگان:
لورا سیسز، دکتر پزشکی، کارشناسی ارشد
ماریلین آگوستین، دکتر پزشکی
ویراستار بخش:
رابرت جی وویت، دکتر پزشکی، FAAP
ویراستار معاون:
نیلوفر تهرانی، دکتر پزشکی
تاریخ بازبینی ادبیات فعلی: آوریل ۲۰۲۵ | این موضوع آخرین بار بهروزرسانی شده است در: ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴.
در زیر مروری بر تأخیر در گفتار بیانی ("دیر صحبت کردن") در کودکان خردسال ارائه شده است. علتشناسی، ارزیابی و درمان اختلالات گفتار و زبان در کودکان در مقالات جداگانه بحث شدهاند.
تأخیر زبانی: به تأخیر در رشد زبان اشاره دارد که ممکن است در حوزههای مختلفی مانند واژگان، دستور زبان یا کاربرد زبان رخ دهد.
دیر صحبت کردن (Late Talkers): کودکانی که در سنین بالاتر از حد انتظار شروع به استفاده از کلمات میکنند اما معمولاً در سایر زمینههای رشدی تکاملی طبیعی هستند.
تأخیر در گفتار بیانی یکی از نگرانیهای شایع در مراقبتهای اولیه کودکان است. مطالعات نشان میدهند که حدود ۱۰-۲۰٪ از کودکان ۲ ساله به عنوان "دیر صحبتکننده" طبقهبندی میشوند.
عوامل متعددی ممکن است در تأخیر زبانی نقش داشته باشند، از جمله:
عوامل ژنتیکی
محیط زبانی محدود
عفونتهای مکرر گوش
اختلالات عصبی-رشدی تکاملی
ارزیابی کودکان با تأخیر زبانی باید شامل موارد زیر باشد:
تاریخچه رشد تکاملی : زمان شروع غان و غون، اولین کلمات و ترکیب کلمات
ارزیابی شنوایی: برای رد کمشنوایی
ارزیابی گفتار و زبان: توسط آسیبشناس گفتار و زبان
تشخیصهای دیگر که باید در نظر گرفته شوند شامل:
اختلال طیف اوتیسم
ناتوانی ذهنی
آپراکسی گفتار دوران کودکی
مداخلات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
گفتاردرمانی: برای تحریک رشد زبانی
مداخلات محیطی: تشویق تعاملات کلامی در خانه
پایش منظم: برای ردیابی پیشرفت کودک
بسیاری از کودکان دیر صحبتکننده در سالهای پیش از دبستان به سطح همسالان خود میرسند ("دیرشکوفاها"). با این حال، برخی ممکن است مشکلات پایدار داشته باشند که نیاز به حمایت مداوم دارد.
راهکارهای پیشگیرانه شامل:
خواندن کتاب با کودک از سنین پایین
صحبت کردن مداوم با کودک
محدود کردن زمان صفحهنمایش
تشخیص زودهنگام و مداخله به موقع میتواند به کودکان با تأخیر زبانی کمک کند تا به پتانسیل کامل رشدی تکاملی خود دست یابند.
پاسخ: حدود ۱۰-۲۰٪ از کودکان ۲ ساله به عنوان "دیر صحبتکننده" شناخته میشوند. اگر کودک شما کمتر از ۵۰ کلمه بیان میکند یا از ترکیب دو کلمه استفاده نمیکند، بهتر است با یک متخصص یا پزشک اطفال مشورت کنید.
پاسخ: در تأخیر زبانی، کودک معمولاً در سایر زمینههای ارتباطی (مانند تماس چشمی، اشاره کردن و تعامل اجتماعی) طبیعی است. در حالی که در اوتیسم، علاوه بر مشکلات زبانی، چالشهای اجتماعی و رفتارهای تکراری نیز مشاهده میشود.
پاسخ: برخی کودکان ("دیرشکوفاها") تا ۳-۴ سالگی به سطح همسالان خود میرسند، اما حدود ۴۰-۵۰٪ از آنها ممکن است همچنان مشکلات زبانی داشته باشند. ارزیابی زودهنگام و مداخله به موقع میتواند به بهبود رشد گفتار کمک کند.
پاسخ:
زیاد با کودک صحبت کنید و از جملات ساده استفاده کنید.
برایش کتاب بخوانید و در مورد تصاویر کتاب سوال بپرسید.
زمان استفاده از تلویزیون و تبلت را محدود کنید.
به صحبتهای کودک واکنش نشان دهید و او را تشویق کنید.
پاسخ: در صورت مشاهده این موارد، حتماً به متخصص مراجعه کنید:
عدم استفاده از هیچ کلمهای تا ۱۸ ماهگی
عدم ترکیب دو کلمه تا ۲ سالگی
مشکل در درک دستورات ساده
از دست دادن مهارتهای زبانی قبلی
پاسخ: بله، عفونتهای مکرر گوش میانی میتوانند بر شنیدن کودک تأثیر بگذارند و در نتیجه باعث تأخیر در یادگیری گفتار شوند. اگر کودک سابقه عفونت گوش دارد، ارزیابی شنوایی توصیه میشود.
پاسخ: گفتاردرمانگران با استفاده از بازیها و تمرینهای ویژه، به کودک کمک میکنند تا:
دایره واژگان خود را گسترش دهد.
جملات ساده بسازد.
تلفظ صحیح کلمات را یاد بگیرد.
مهارتهای ارتباطی را بهبود بخشد.
پاسخ: بله، مطالعات نشان میدهند پسران حدود ۳ برابر بیشتر از دختران در معرض تأخیر گفتار هستند، اما بسیاری از آنها در نهایت به سطح طبیعی میرسند.
پاسخ: سابقه خانوادگی تأخیر گفتار یا اختلالات یادگیری میتواند خطر دیر صحبت کردن را افزایش دهد. اگر والدین یا خواهر و برادرها سابقه مشکلات زبانی داشتهاند، کودک باید تحت نظر باشد.
پاسخ: استفاده طولانیمدت از پستانک (بیش از ۳ سالگی) ممکن است بر رشد عضلات دهان و تلفظ تأثیر بگذارد، اما بهتنهایی عامل اصلی تأخیر گفتار نیست. با این حال، محدود کردن استفاده از آن پس از ۲ سالگی توصیه میشود.
این سوالات متداول به والدین کمک میکند تا درک بهتری از تأخیر گفتار در کودکان داشته باشند و در صورت نیاز اقدامات مناسب را انجام دهند.
توانایی تولید اصوات صوتی.
توانایی تولید و استفاده از زبان.
توانایی درک زبان.
توانایی برقراری ارتباط بدون استفاده از کلمات (مثل اشاره کردن، تکان دادن سر، استفاده از حالات چهره و تماس چشمی). این مهارت برای تعاملات اجتماعی ضروری است.
نکته مهم: رشد ارتباط غیرکلامی نقش کلیدی در رشد زبان و مهارتهای اجتماعی کودکان دارد. تأخیر یا عدم وجود این مهارتها میتواند نشانهای از مشکلات رشدی گستردهتر یا اختلالاتی مانند طیف اوتیسم باشد.
تعریف جهانی واحدی برای "تأخیر" در اختلالات رشدی وجود ندارد. در تحقیقات، معمولاً کودکانی که نمرهشان در آزمونهای استاندارد زبان حداقل یک انحراف معیار پایینتر از میانگین سنی باشد، دارای تأخیر در نظر گرفته میشوند.
علائم هشداردهنده (Red Flags):
عدم استفاده از کلمات ساده مانند "مامان" یا "بابا" تا ۱۲ ماهگی
عدم ترکیب دو کلمه تا ۲۴ ماهگی
مشکلات واضح در درک دستورات ساده
معیارهای دریافت خدمات درمانی (مثل مداخله زودهنگام):
در برخی برنامهها، معیارهای سختگیرانهتری اعمال میشود، مانند:
نمره ۱.۵ تا ۲ انحراف معیار پایینتر از میانگین سنی
تأخیر ۲۵-۴۰٪ نسبت به سن تقویمی
تأخیر بیش از یک سال در مهارتهای زبانی
حدود ۱۰-۱۵٪ کودکان ۲ ساله تأخیر زبانی دارند.
تنها ۴-۵٪ آنها پس از ۳ سالگی همچنان تأخیر دارند.
حدود ۶-۸٪ کودکان سن مدرسه دارای اختلالات ویژه زبانی (SLI) هستند.
نکته: برخی کودکان در سالهای پیشدبستانی به سطح همسالان میرسند ("دیرشکوفاها")، اما برخی دیگر تا سن مدرسه شناسایی نمیشوند.
عواملی که احتمال تأخیر زبانی را افزایش میدهند:
جنسیت مذکر (پسران بیشتر از دختران در معرض خطر هستند)
سابقه خانوادگی تأخیر زبانی یا اختلالات یادگیری (مثل دیسلکسی)
فقر
سطح تحصیلات پایین والدین (خصوصاً عدم اتمام دبیرستان)
وزن کم هنگام تولد یا زایمان زودرس (حتی نوزادان متولد شده در ۳۴-۳۶ هفته یا ۳۷-۳۸ هفته)
استفاده از صفحهنمایش (موبایل، تبلت، تلویزیون) در سال اول زندگی
افسردگی مادر (که ممکن است بر تعاملات کلامی با کودک تأثیر بگذارد)
نکته قابل توجه:
کودکانی که چندین عامل خطر را همزمان دارند، نیاز به پایش دقیقتری در رشد زبان و گفتار دارند.
کلمات کلیدی:
تأخیر گفتار، زبان بیانی، زبان دریافتی، ارتباط غیرکلامی، عوامل خطر تأخیر زبانی، شیوع دیر صحبت کردن، اختلالات ویژه زبانی (SLI)، مداخله زودهنگام گفتاردرمانی.
پسران در بدو ورود به مهدکودک با احتمال بیشتری نسبت به دختران دچار اختلال ویژه زبانی (SLI) هستند (۸٪ در مقابل ۶٪). همچنین شرایطی مانند اختلال طیف اوتیسم (ASD) و تأخیر کلی رشدی که با مشکلات زبانی همراه هستند، در پسران شایعترند.
عواملی مانند:
فقر
سطح تحصیلات پایین والدین
افسردگی مادری
میتوانند نیاز به مداخلات زودهنگام و غنیسازی محیط یادگیری را افزایش دهند.
مطالعات نشان میدهند:
شروع زودهنگام (قبل از ۱۸ ماهگی) و مدت زمان طولانی استفاده از صفحهنمایش با تأخیر زبانی مرتبط است
محتوای آموزشی و تماشای همراه با والدین اثرات منفی را کاهش میدهد
شامل اختلالاتی مانند:
اختلال طیف اوتیسم
ناتوانی ذهنی
اختلالات ویژه زبانی
شرایط پزشکی/عصبی (مانند کمشنوایی)
عوامل ژنتیکی (مانند سندرم داون)
عوامل محیطی
این باور نادرست است. پسران در واقع بیشتر در معرض خطر اختلالات رشدی هستند.
دوزبانگی به خودی خود باعث تأخیر زبانی نمیشود. باید مهارتهای کودک در هر دو زبان ارزیابی شود.
کودکان به طور طبیعی تمایل به ارتباط دارند. عدم این تمایل میتواند نشانه اختلال باشد.
این جمله نشاندهنده یک وضعیت خاص است که کودک:
در محیط خانه به راحتی صحبت میکند
در مهدکودک با وجود آشنایی با محیط (۶ ماه حضور منظم) و عدم ناراحتی از حضور در آنجا، اصلاً صحبت نمیکند
این حالت میتواند نشانهای از "لالی انتخابی" (Selective Mutism) باشد که یک اختلال اضطرابی است و نیاز به ارزیابی تخصصی دارد.
کلمات کلیدی مرتبط:
لالی انتخابی - سکوت موقعیتی - اختلال اضطراب اجتماعی کودکان - مشکل ارتباطی در مهدکودک
ممکن است نشانه "لالی انتخابی" (یک اختلال اضطرابی) باشد که نیاز به مداخله دارد.
ارزیابی زودهنگام برای کودکان با عوامل خطر متعدد ضروری است
باورهای نادرست نباید مانع ارجاع به موقع شوند
کیفیت تعاملات محیطی نقش مهمی در رشد زبان دارد
این اطلاعات به والدین و متخصصان کمک میکند تا درک بهتری از علل و عوامل مرتبط با تأخیر زبانی داشته باشند و مداخلات مناسب را به موقع آغاز کنند.
کودکان مبتلا به تأخیر در گفتار بیانی ممکن است با تأخیر در milestones زبانی یا مشکلات رفتاری مراجعه کنند.
عدم استفاده از کلمات ساده مانند "مامان" یا "بابا" تا 12 ماهگی
عدم ترکیب دو کلمه تا 24 ماهگی
مشکلات واضح در بیان جملات ساده تا 3 سالگی
مشکلات رفتاری:
کجخلقیهای مکرر
مشکلات در خودتنظیمی هیجانی
مشکلات تغذیهای:
جویدن یا بلع نامناسب
آب ریزش طولانیمدت دهان
مشکلات گفتاری:
دیزارتری (در کودکان با فلج مغزی)
آپراکسی گفتار
حدود 60% کودکان با تأخیر زبانی خالص تا 3 سالگی به سطح همسالان میرسند.
با این حال، تأخیر زبانی میتواند نشانهای از مشکلات و تفاوت های یادگیری در آینده باشد و همراه با مشکلات عصبی روانپزشکی است .
پیشبینی دشوار است:
نمیتوان دقیق پیشبینی کرد کدام کودکان بدون خدمات خاص خودبهخود بهبود مییابند و کدام کودکان مشکلات پایدار خواهند داشت .از نظر تاریخچه ای بیشتر کودکان تا سن ورود به مدرسه تشخیص داده نمی شوند
تأخیر در درک زبان (زبان دریافتی) خطر مشکلات پایدار را افزایش میدهد.
تأخیر در درک زبان (زبان دریافتی) اغلب نادیده گرفته میشود!
متخصصان اطفال و حتی والدین ممکن است متوجه این مشکل نشوند، چرا که:
عدم ارزیابی سیستماتیک:
پزشکان عمومی معمولاً تستهای استانداردی برای سنجش درک زبانی انجام نمیدهند.
ارزیابی دقیق این مهارتها نیاز به ابزارهای تخصصی دارد.
خطای تشخیصی والدین:
والدین اغلب گزارش میدهند که کودک به دستورات پاسخ میدهد.
اما در واقع کودک به علائم محیطی (مانند حرکات بدن والدین یا روال همیشگی کارها) واکنش نشان میدهد، نه به کلمات!
کودک وقتی میگویید "کفشت رو بپوش!" فقط با دیدن کفش در دست شما متوجه میشود.
در محیط جدید که روال معمول وجود ندارد، قادر به پیروی از دستورات ساده نیست.
ارزیابی تخصصی ضروری است اگر:
کودک فقط در روالهای روزانه از دستورات پیروی میکند
در محیطهای جدید مشکلات واضحی در درک نشان میدهد
از متخصصان کمک بگیرید:
گفتاردرمانگرها میتوانند با آزمونهای استاندارد، درک زبانی را دقیق ارزیابی کنند.
تشخیص نادرست:
ممکن است کودک به جای درک واقعی کلمات، به حالات چهره یا روال عادی روزانه واکنش نشان دهد.
بسیاری از کودکان تا سن مدرسه شناسایی نمیشوند.
ارزیابی زودهنگام برای کودکانی که نشانههای هشداردهنده دارند
پایش مستمر رشد زبانی حتی در صورت بهبود ظاهری
توجه به مشکلات همراه مانند اختلالات یادگیری یا رفتاری
کلمات کلیدی
تأخیر گفتار کودکان - milestones زبانی - نشانههای هشداردهنده گفتار - مشکلات زبانی در کودکان - درمان تأخیر زبانی - رشد طبیعی گفتار کودک - اختلالات گفتاری کودکان
ادامه دارد .... 21/03/1404
سیستم مراقبتهای اولیه با روشهای زیر رشد زبانی کودکان را پیگیری میکند:
ثبت نگرانیهای والدین درباره گفتار کودک
بررسی تاریخچه رشد و زمان رسیدن به نقاط عطف رشدی
ارزیابی محیط خانوادگی و مراقبتی
مشاهده مستقیم رفتارهای کودک
معاینات فیزیکی دورهای
نکته کلیدی: این نظارت مستمر میتواند عوامل خطر یا نشانههای اولیه تأخیر زبانی را شناسایی کند.
انجمن پزشکان اطفال آمریکا (AAP) توصیه میکند:
غربالگری عمومی رشد تکاملی در 9، 18 و 24-30 ماهگی
غربالگری اختلالات طیف اوتیسم در 18 و 24 ماهگی
غربالگری تخصصی زبان هنگام وجود نگرانی
ابزار | سن کودک | دقت تشخیص (حساسیت) | دقت رد تشخیص (اختصاصیت) |
---|---|---|---|
چکلیست نوزادان-نوپایان | 12-17 ماه | 89% | 74% |
چکلیست نوزادان-نوپایان | 18-24 ماه | 86% | 77% |
پرسشنامه رشد زبان | 24-34 ماه | 91% | 86% |
مقیاس مکآرتور-بیتس | 18-62 ماه | 82% | 86% |
در این موارد ارجاع ضروری است:
وجود نگرانی والدین یا پزشک درباره رشد زبانی
نتیجه مثبت در غربالگریها
مشاهده نشانههای هشداردهنده
گزینههای ارجاع:
مراکز مداخله زودهنگام (برای کودکان زیر 3 سال)
متخصصان رشد و رفتار اطفال
آسیبشناسان گفتار و زبان (گفتاردرمانگرها)
پیگیری منظم رشد گفتار کودک را جدی بگیرید
از ابزارهای استاندارد غربالگری استفاده کنید
در صورت هرگونه نگرانی، ارزیابی تخصصی را به تأخیر نیندازید
به خاطر داشته باشید که تشخیص زودهنگام میتواند تفاوت چشمگیری در نتیجه درمان ایجاد کند
کلمات کلیدی :
غربالگری گفتار کودک، ارزیابی تأخیر زبانی، نقاط عطف رشد گفتار، بهترین ابزارهای تشخیص تأخیر گفتار، زمان مراجعه به گفتاردرمانی، نظارت رشد زبانی کودکان، راهنمای کامل ارزیابی گفتار کودک
در ارزیابی کودکان مبتلا به تأخیر گفتار بیانی، توجه به موارد زیر در شرح حال ضروری است [منابع ۴ و ۲۴]:
نگرانیهای مراقبین درباره:
شنوایی کودک
رشد گفتار و زبان
رشد اجتماعی
عوامل خطر کاهش شنوایی:
سابقه عفونتهای گوش
قرار گرفتن در معرض صداهای بلند
سابقه خانوادگی کمشنوایی
سوابق دوران بارداری و زایمان:
مواجهههای پیش از تولد (مثل مصرف داروها یا الکل)
عوارض حین بارداری یا زایمان
رشد و مهارتهای تطابقی کودک:
ارزیابی نقاط عطف رشد تکاملی
بررسی از دست دادن مهارتهای قبلی (که ممکن است نشانه اختلالات عصبی باشد)
سطح تحصیلات والدین و خواهر و برادرها:
تأثیر محیط آموزشی خانواده بر رشد زبانی کودک
سلامت روان والدین:
علائم افسردگی والدین یا تشخیص افسردگی
انزوای والدین یا خانواده (بهویژه در دوران پاندمی کووید-۱۹)
مهارتهای بازی و تعامل اجتماعی کودک:
نحوه تعامل با همسالان
تمایل به بازیهای مشارکتی یا انفرادی
سابقه خانوادگی:
تأخیر زبانی
مشکلات یادگیری
کمشنوایی در کودکی
شکست تحصیلی
محیط زبانی کودک:
کمیت و کیفیت مواجهه با زبان در خانه و محیطهای دیگر
میزان تعاملات گفتاری با کودک
نحوه استفاده کودک از زبان:
آیا زبان برای برقراری ارتباط، بیان نیازها، اشتراک احساسات یا بیان ایدهها استفاده میشود؟
یا صرفاً برای برچسب زدن اشیا کاربرد دارد؟ (این مورد میتواند نشانهای از اختلال طیف اوتیسم باشد)
پاسخ: عوامل متعددی مانند کمشنوایی، تأخیر رشدی، اختلالات عصبی (مثل اوتیسم)، محیط کمتحریک زبانی، یا مشکلات دوران بارداری و زایمان میتوانند نقش داشته باشند. همچنین، سابقه خانوادگی تأخیر گفتار یا افسردگی والدین نیز ممکن است مؤثر باشد.
پاسخ: خیر. اگرچه استفاده محدود از زبان (مثل برچسب زدن اشیا بدون ارتباط اجتماعی) میتواند نشانه اوتیسم باشد، اما بسیاری از کودکان با تأخیر گفتار ساده، بعداً به طور طبیعی رشد میکنند. ارزیابی جامع توسط متخصص ضروری است.
پاسخ: عدم واکنش به صداهای بلند، تاخیر در تقلید کلمات، یا عفونتهای مکرر گوش میتوانند نشانههای کمشنوایی باشند. آزمایش شنواییسنجی (ادیومتری) توسط ادیولوژیست توصیه میشود.
پاسخ: بله. والدین با تحصیلات بالاتر معمولاً تعاملات گفتاری غنیتری با کودک دارند، اما این به معنای قطعیت نیست. کیفیت ارتباط مهمتر از میزان تحصیلات است.
پاسخ: برخی مطالعات نشان میدهند که انزوای اجتماعی و کاهش تعاملات در دوران همهگیری ممکن است باعث تأخیر گفتار در برخی کودکان شود. با این حال، این موضوع نیاز به بررسی فردی دارد.
پاسخ: از دست دادن مهارتهای کلامی (مثل کلمات یادگرفتهشده) میتواند نشانهای از اختلالات عصبی (مثل اوتیسم یا رگرسیون رشدی) باشد. مراجعه فوری به متخصص اطفال یا نورولوژیست کودکان توصیه میشود.
پاسخ:
صحبت کردن مداوم با کودک، حتی اگر پاسخ ندهد.
خواندن کتاب و داستانگویی روزانه.
تشویق بازیهای تعاملی مثل نمایش عروسکی.
کاهش زمان استفاده از صفحهنمایش (موبایل/تبلت).
پاسخ: اگر کودک تا ۱۸ ماهگی هیچ کلمهای نگوید، تا ۲ سالگی ترکیب دو کلمهای نداشته باشد، یا از دست دادن مهارتهای گفتاری مشاهده شود، مراجعه به پزشک اطفال، گفتاردرمانگر، یا متخصص رشد کودک ضروری است.
معاینه فیزیکی میتواند سرنخهایی از علت تأخیر گفتار را آشکار کند. موارد زیر باید با دقت بررسی شوند:
رشد غیرطبیعی ممکن است نشانهای از اختلالات ژنتیکی (مثل میکروسفالی در سندرم رت یا قد بلند در سندرم کلاین فلتر) یا مشکلات اجتماعی-اقتصادی (مانند سوءتغذیه) باشد.
منابع مرتبط:
الگوهای طبیعی رشد در کودکان
میکروسفالی: علل و ارزیابی
ماکروسفالی: علل و ارزیابی
ویژگیهای غیرطبیعی ظاهری (مثل چین کف دست عرضی، به هم چسبیدگی انگشتان) ممکن است نشانه سندرمهای ژنتیکی یا عفونتهای دوران جنینی باشد.
منابع مرتبط:
ناهنجاریهای مادرزادی: اپیدمیولوژی و انواع
تماس چشمی، اشاره به اشیا، توجه اشتراکی (نگاه کردن بین فرد و شیء برای تقسیم لذت)
کمبود این مهارتها میتواند نشانهای از اختلال طیف اوتیسم باشد.
منابع مرتبط:
ویژگیهای بالینی اوتیسم در کودکان
ناهنجاریهای گوش خارجی ممکن است نشانه کمشنوایی باشد.
اسکار پرده گوش میتواند نشانه اوتیت مدیای مزمن (و کمشنوایی انتقالی) باشد.
منابع مرتبط:
ناهنجاریهای مادرزادی گوش
علل کمشنوایی در کودکان
اوتیت مدیای همراه با افیوژن
کام و زبان کوچک:
آیا کام کامل است یا شکاف زیرمخاطی دارد؟
آیا زبان کوچک دو شاخه است؟
حرکات زبان و لبها:
آیا کودک میتواند لبها را جمع کند؟
آیا زبان حرکت طبیعی دارد؟
آیا میتواند صداهایی مثل "پا، تا، کا" را تکرار کند؟ (اختلال در این کار ممکن است نشانه دیسپراکسی گفتاری باشد)
آبریزش دهان یا مشکلات دندانی نیز باید بررسی شود.
تون عضلانی غیرطبیعی، ضعف یا رفلکسهای غیرعادی ممکن است نشانهای از اختلالات نورولوژیک باشد.
منابع مرتبط:
ارزیابی عصبی دقیق در کودکان
لکههای پوستی (مثل لکههای "کافهآوله" در نوروفیبروماتوز یا لکههای هیپوپیگمانته در توبروس اسکلروزیس) ممکن است نشانه اختلالات نوروکوتانئوس باشد.
کبودیها یا اسکارهای غیرطبیعی میتوانند نشانه آزار جسمی باشند.
منابع مرتبط:
سندرمهای نوروکوتانئوس
تشخیص کودکآزاری جسمی
پاسخ: بله. میکروسفالی (دور سر کوچک) یا ماکروسفالی (دور سر بزرگ) میتوانند نشانهای از اختلالات ژنتیکی یا عصبی باشند که بر گفتار تأثیر میگذارند.
پاسخ: کمشنوایی یکی از شایعترین علل تأخیر گفتار است. عفونتهای مکرر گوش یا ناهنجاریهای ساختاری میتوانند شنوایی را مختل کنند.
پاسخ: بله. ضعف در حرکات زبان، لبها یا کام میتواند بر تولید صداها تأثیر بگذارد و نیاز به گفتاردرمانی تخصصی دارد.
پاسخ: در برخی موارد، بله. لکههای کافهآوله یا هیپوپیگمانته میتوانند نشانهای از سندرمهای عصبی-پوستی باشند که با تأخیر رشد تکاملی همراهند.
ضرورت تست شنوایی:
تمام کودکان با تأخیر گفتار مشکوک باید برای ارزیابی تخصصی شنوایی توسط ادیولوژیست ارجاع شوند.
حتی اگر کودک در غربالگری شنوایی نوزادی یا تستهای اولیه در مطب قبول شده باشد.
زیرا کمشنوایی اکتسابی (مثلاً ناشی از داروهای اتوتوکسیک یا عفونتهای گوش) ممکن است بعداً ایجاد شود.
تستهای اولیه ممکن است کمشنوایی در فرکانسهای خاص (مؤثر در رشد گفتار) را تشخیص ندهند.
منابع معتبر:
غربالگری کمشنوایی در کودکان
ارزیابی تخصصی شنوایی
بسته به یافتههای شرح حال و معاینه، ممکن است این آزمایشها درخواست شوند:
هدف: بررسی کمخونی فقر آهن که با تأخیر رشدی مرتبط است.
این آزمایش ممکن است قبلاً بهعنوان بخشی از چکاپ روتین انجام شده باشد.
منبع:
کمبود آهن و تأثیر آن بر رشد کودکان
در چه مواردی لازم است؟
اگر کودک اشیاء را به دهان میبرد (Pica).
یا در خانههای قدیمی (با احتمال رنگهای حاوی سرب) زندگی میکند.
مسمومیت با سرب میتواند باعث تأخیر عصبی-رشدی شود.
منبع:
علائم عصبی مسمومیت با سرب در کودکان
چه زمانی درخواست میشوند؟
معمولاً توسط متخصصین (نه پزشکان عمومی) برای کودکان با تأخیر گفتار همراه با سایر اختلالات رشدی (مثل اوتیسم یا تأخیر کلی رشد) توصیه میشوند.
انواع تستها:
آنالیز کروموزومی (Microarray).
تست DNA برای سندرم ایکس شکننده (Fragile X).
پانلهای ژنتیکی دیگر.
منابع:
ارزیابی علل ژنتیکی در تأخیر رشدی
تستهای ژنتیکی در اوتیسم
پاسخ: چون کمشنوایی (حسب خفیف) یکی از شایعترین علل تأخیر گفتار است و ممکن است در تستهای اولیه تشخیص داده نشود.
پاسخ: بله. کمبود آهن میتواند بر تکامل مغزی و مهارتهای شناختی تأثیر بگذارد و منجر به تأخیر گفتار شود.
پاسخ: خیر. فقط در مواردی که تأخیر گفتار همراه با سایر علائم (مثل ناهنجاریهای جسمی یا تأخیر کلی رشد) باشد، تست ژنتیک توصیه میشود.
پاسخ: سرب یک نوروتوکسین قوی است که حتی در سطح پایین میتواند باعث مشکلات یادگیری و گفتاری شود.