
اختلالات گفتاری شامل مشکلاتی در تولید صداهای زبان هستند. در این مقاله انواع اختلالات گفتاری شامل اختلالات فونولوژیک، دیسآرتریا، آپراکسی گفتار و درمانهای موثر آنها بررسی میشود.
اختلالات گفتاری مشکلاتی در ایجاد صداهایی هستند که نمایانگر نمادهای زبانی (کلمات) میباشند. این اختلالات ممکن است شامل اختلالات فونولوژیک (آرتیکولیشن)، دیسآرتریا، آپراکسی گفتاری، اختلالات صدا و اختلالات روانی گفتار باشند. این مشکلات میتوانند موجب آسیبهای مربوط به زبان بیانی شوند یا نباشند. در این مقاله به بررسی انواع مختلف اختلالات گفتاری و درمانهای موجود پرداخته میشود.
اختلال فونولوژیک یا آرتیکولیشن، شامل جایگزینی، حذف، اضافه یا تحریف فونمها است و یکی از شایعترین علل ارجاع به گفتار درمانی در کودکان میباشد. در این اختلال، کودک ممکن است نتواند برخی از صداهای زبان را به درستی تولید کند.
در ابتدا، کودکان صداهای ساده مانند /b/، /c/، /d/ و /p/ را یاد میگیرند، اما صداهای پیچیدهتر مانند /j/، /r/، /l/ و ترکیبها (مثل sh، ch) ممکن است تا سن ۵ یا ۶ سالگی یاد گرفته نشوند.
درمان:
گفتار درمانی یکی از رایجترین درمانها برای اختلالات آرتیکولیشن است و به کودکان کمک میکند تا صداها را به درستی تولید کنند.
دیسآرتریا اختلالی است که در آن کودک دچار مشکلاتی در آرتیکولیشن، تنفس، تولید صدا یا لحن میشود. این اختلال معمولاً به دلیل فلج، ضعف عضلانی یا مشکلات هماهنگی به وجود میآید. دیسآرتریا معمولاً با فلج مغزی مرتبط است و میتواند باعث ضعف در تولید صدا و مشکلات در کنترل تنفس و وضعیت سر شود.
درمان:
درمانهای فیزیکی و گفتار درمانی به تقویت عضلات گفتاری و بهبود هماهنگی تنفس و تولید صدا کمک میکند.
آپراکسی گفتار یا دیسپراکسی اختلالی است که ناشی از مشکلات در برنامهریزی و حرکتهای پیچیده حرکتی است. در این اختلال، کودک نمیتواند به درستی آنچه که میخواهد بگوید، بیان کند. آپراکسی گفتار معمولاً با مشکلاتی در آرتیکولیشن، تولید صدا و تنفس همراه است.
کودک در ترکیب هجاها برای ساخت کلمات مشکل دارد و بهویژه با کلمات طولانیتر مشکل بیشتری پیدا میکند. این اختلال به دلیل ضعف عضلات اوروموتور مشابه دیسآرتریا نیست.
درمان:
در درمان آپراکسی گفتار از دو روش اصلی استفاده میشود:
Dynamic Temporal and Tactile Cueing for Speech Motor Learning (DTTC)
Rapid Syllable Transition (ReST)
این درمانها شواهد علمی زیادی را برای بهبود شرایط افراد مبتلا به آپراکسی دارند.
آپراکسی گفتار با تأخیر زبان بیانی تفاوت دارد. در حالی که کودکانی که دچار تأخیر زبان بیانی هستند، معمولاً مسیر رشد طبیعی زبان را دنبال میکنند اما با سرعت کمتری، کودکان مبتلا به آپراکسی گفتار با مشکلات بیشتری در تلفظ و ساختار واژهها روبهرو هستند. توسعه زبان دریافتی (درک زبان) در آپراکسی معمولاً تحت تأثیر قرار نمیگیرد.
اختلالات روانی گفتار (Speech Fluency Disorders) شامل مشکلاتی در روانی صحبت کردن میشود که میتواند منجر به مشکلاتی مانند لکنت زبان شود. این اختلالات ممکن است با اضطراب، استرس یا مشکلات اجتماعی نیز همراه باشند و نیاز به درمانهای تخصصی روانشناسی و گفتار درمانی دارند.
درمان اختلالات گفتاری بستگی به نوع و شدت اختلال دارد. درمانهای رایج شامل:
گفتار درمانی برای اصلاح تلفظ و تقویت مهارتهای زبانی
درمانهای فیزیکی و حرکتی برای تقویت عضلات گفتاری در موارد دیسآرتریا
درمانهای شناختی-رفتاری برای اختلالات روانی گفتار
تعیین بهترین درمان برای کودک بستگی به ارزیابی دقیق از سوی گفتار درمانگر دارد.
اختلالات گفتاری در کودکان چه علائمی دارند؟
اختلالات گفتاری معمولاً با مشکلاتی در تولید صحیح صداها، ترکیب واژهها و روانی صحبت کردن مشخص میشوند.
آیا دیسآرتریا قابل درمان است؟
بله، با درمانهای فیزیکی و گفتار درمانی میتوان مشکلات دیسآرتریا را بهبود بخشید.
آپراکسی گفتار چیست و چه تفاوتی با تأخیر زبان دارد؟
آپراکسی گفتار یک اختلال حرکتی است که باعث مشکلات در تلفظ میشود، در حالی که تأخیر زبان بیانی معمولاً فقط باعث تاخیر در بیان کلمات میشود.
(14) — منبع مربوط به اختلالات گفتاری و درمانهای آن
(17) — منبع مربوط به دیسآرتریا و مشکلات آن
(18) — منبع مربوط به آپراکسی گفتار و علائم آن
(18)منبع مربوط به آپراکسی گفتار و علائم آن
(19) — منبع مربوط به درمانهای آپراکسی گفتار
به صفحه /article/xxx/دیسآرتریا-در-کودکان
به صفحه /article/xxx/آپراکسی-گفتار-در-کودکان
به صفحه /article/xxx/اختلالات-صدا-در-کودکان