خلاصه فصل اول: رشد کودک؛ علم پایه پزشکی اطفال

ماهیت محوری رشد کودک:

• رشد و رفتار کودک علم پایه و تمایزدهنده اصلی پزشکی اطفال از سایر تخصص‌های پزشکی است.

• والدین از پزشکان اطفال انتظار دارند که علاوه بر تخصص در بیماری‌ها، در زمینه رشد و رفتار نیز متخصص باشند.

• شایستگی بالینی در این حوزه برای موفقیت در تمامی ویزیت‌های پزشکی اطفال حیاتی است.

چالش بزرگ: کمبود آموزش در مقابل شیوع بالا

• کمبود آموزش: آموزش رزیدنت‌های پزشکی اطفال در حیطه رشد-رفتار بسیار ناچیز است (فقط ۳۲ نیم‌روز در کل دوره رزیدنتی). این آموزش با نیازهای روزمره پزشکان در مطب که مملو از سوالات رشد و رفتاری است، همخوانی ندارد.

• احساس عدم آمادگی: بررسی ها نشان می‌دهند بسیاری از پزشکان در این حیطه کلیدی احساس عدم آمادگی می‌کنند.

• شیوع بسیار بالا: اختلالات رشدی-رفتاری (مانند کندآموزی، ADHD، ناتوانی یادگیری) شایع‌ترین مشکلات مزمن در مراقبت اولیه کودکان هستند (تا ۲۵٪ کودکان). مسائل روانی-اجتماعی و رفتاری حتی از این هم شایع‌ترند 

•  

جدول ۱.۱. شیوع اختلالات رشد-رفتاری و سایر شرایط پزشکی مزمن در کودکان⁴

⁴داده ها برگرفته از:

• Boyle CA, Boulet S, Schieve LA, et al. Trends in the prevalence of developmental disabilities in US children, 1997–2008. Pediatrics. 2011;127(6):1034–1042;

• Christensen DL, Baio J, Van Naarden Braun K, et al. Prevalence and characteristics of autism spectrum disorder among children aged 8 years—Autism and Developmental Disabilities Monitoring Network, 11 sites, United States, 2012. MMWR Surveill Summ. 2016;65(3):1–23;

• و مرکز ملی آمار سلامت مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها. http://www.cdc.gov/nchs. Accessed January 18, 2018.

بحران کمبود نیروی متخصص:

• تعداد فوق‌تخصصان رشد-رفتار (کمتر از ۱۰۰۰ نفر) به شدت در مقایسه با نیاز جمعیت (۲۵٪ کودکان) ناکافی است.

• برای مقایسه: برای جمعیت ۱٪ مبتلا به بیماری قلبی، بیش از ۳۲۰۰ متخصص قلب وجود دارد.

• این کمبود باعث لیست‌های انتظار بسیار طولانی در مراکز تخصصی شده و ارجاع را برای اکثر بیماران غیرعملی می‌کند.

نتیجه‌گیری و راه‌حل:

• بنابراین، مدیریت اکثر این موارد بر عهده پزشک مراقبت‌های اولیه (در "خانه پزشکی") است.

• مهارت در ارزیابی و مدیریت مسائل رشد-رفتاری باید به اندازه مهارت در مدیریت آسم، جزئی اساسی و ضروری از طبابت پزشک اطفال عمومی باشد.

هدف این کتاب:

• این کتاب به عنوان یک راهنمای جامع و ضروری (و نه یک مرجع فوق‌تخصصی خسته کننده یا یک لیست مباحث سطحی رشد و تکامل) برای پزشکان مراقبت‌های اولیه تدوین شده است.

• هدف آن ارائه دانش پایه‌ای است که به پزشکان کمک می‌کند:

  • با اطمینان بیشتر کودکان را ارزیابی و مدیریت کنند.

  • مواردی را که واقعاً نیاز به ارجاع فوق‌تخصصی دارند، شناسایی نمایند.

  • مراقبت‌های مبتنی بر شواهد را در حیطه رشد و رفتار ارائه دهند.

این خلاصه تمامی نکات اصلی و استدلال‌های محوری فصل را پوشش می‌دهد.

فصل دوم

فصل دوم: تأثیر ذات  (طبیعت)، محیط (پرورش) و تعامل آنها بر رشد و رفتار کودک

نویسنده: پل وانگ، دکتر پزشکی، FAAP

خلاصه فصل: پایان یک مناقشه قدیمی

کلمات کلیدی کلیدی: رشد کودک, رفتار کودک, طبیعت در برابر پرورش, عوامل ژنتیکی, عوامل محیطی, تعامل ژن و محیط, زیست‌شناسی ذاتی, تاثیر محیط بر رشد کودک.

برای دهه‌ها، «طبیعت» (ذات یا و ژنتیک) و «پرورش» (محیط و تجربیات) به عنوان دو نیروی رقیب و تعیین‌کننده اصلی رشد و رفتار کودک در نظر گرفته می‌شدند. یک جناح ادعا می‌کرد که سرنوشت رشد کودک از پیش توسط زیست شناختی ذاتی او تعیین شده است، در حالی که جناح مقابل بر نقش غالب و تعیین‌کننده محیط و تجربیات تاکید داشت.

امروزه، علم به این مناقشه قدیمی پایان داده است. تحقیقات چند دهه اخیر به وضوح نشان می‌دهند که هر دو عامل طبیعت و پرورش به طور عمیقی در رشد کودک مهم هستند. آنچه اکنون در کانون توجه پژوهش‌های مدرن قرار دارد، بررسی تعامل پیچیده و پویا بین این دو نیرو در طول سال‌های کودکی است. این تحقیقات نشان می‌دهند که چگونه عوامل ژنتیکی و محیطی بر یکدیگر تأثیر متقابل گذاشته و در نهایت مسیر منحصربه‌فرد رشد هر کودک را شکل می‌دهند.

• طبیعت (Nature): اشاره به عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی و ذاتی دارد که کودک با خود به دنیا می‌آورد.

• پرورش (Nurture): اشاره به عوامل محیطی، تجربیات، تربیت و آموزش دارد که کودک پس از تولد کسب می‌کند.

• تعامل (Interaction): مفهوم کلیدی جدید که تاکید می‌کند ژن‌ها و محیط در یک رابطه دوطرفه، یکدیگر را تقویت یا تضعیف می‌کنند.

• رشد کودک: نتیجه نهایی این تعامل پیچیده است.

• رفتار کودک: تحت تأثیر ترکیب منحصربه‌فرد عوامل زیستی و محیطی شکل می‌گیرد.

این نگرش یکپارچه به متخصصان و والدین کمک می‌کند تا درک بهتری از علل زیربنایی رفتارها و الگوهای رشدی کودکان داشته باشند.