بازی برای کودکان فقط سرگرمی نیست؛ بازی بخش مهمی از تکامل کودک است. هر فعالیتی که کودک از آن لذت ببرد، چه سازماندهیشده و چه آزاد، نوعی بازی محسوب میشود. اما فراتر از سرگرمی، بازی همان ابزاری است که کودک از طریق آن دنیا را میشناسد، مهارتهایش را میآزماید و رشد اجتماعی-هیجانی پیدا میکند.
هنگام بازی، کودکان مهارتهای مهمی را میآموزند که در تمام طول زندگیشان به کار خواهند برد. از جمله:
حل مسئله
خلاقیت
خطرپذیری تجربه و پذیرش ریسک
مهارتهای اجتماعی-هیجانی
کودکانی که در محیطی امن تخیل میکنند و «بازی وانمودی» دارند، یاد میگیرند احساساتشان را بشناسند، علایقشان را کشف کنند و خود را با موقعیتها تطبیق دهند. همچنین وقتی با دیگران بازی میکنند، مهارت تعامل و رفتار اجتماعی را تمرین میکنند. پس بهتر است زمان و فضای کافی برای بازی آزاد در اختیار فرزندتان قرار دهید.
پژوهشگران ۶ مرحله اصلی تکامل بازی در دوران کودکی را معرفی کردهاند. همه این مراحل مهم هستند و هرکدام به رشد مهارتهای خاصی کمک میکنند.
در این سن نوزاد فقط با دستها و پاهایش حرکت میکند و تازه در حال کشف بدن خود است. بیشتر زمان بازی باید در وضعیت تامی تایم (روی شکم) باشد.
کودک به تنهایی بازی میکند و به دیگران توجهی ندارد. این نوع بازی باعث خودشناسی و خلاقیت میشود و باید تشویق گردد.
کودک بازی دیگران را نگاه میکند، سؤال میپرسد یا حرف میزند، اما هنوز وارد بازی نمیشود.
کودک کنار بقیه بازی میکند ولی تعامل مستقیمی ندارد. مثلاً دو کودک در یک جعبه شن، اما با وسایل جداگانه مشغولاند.
کودک شروع به تعامل با دیگران میکند اما هنوز همکاری کامل وجود ندارد. مثل بچههایی که روی یک وسیله بازی میکنند، ولی هرکدام مشغول فعالیتی متفاوت هستند.
کودک همراه دیگران بازی میکند، همکاری میآموزد و اهمیت اشتراکگذاری، برد و باخت را تجربه میکند.
بازی از نوزادی شروع میشود، اما هرگز متوقف نمیگردد. گنجاندن بازی در برنامه روزانه کودک و اختصاص وقت کافی به آن، برای تکامل در هر سنی ضروری است. این مراحل صرفاً راهنمای کلی هستند و هر کودک منحصربهفرد است. اگر نگرانی خاصی دارید، حتماً با پزشک کودک خود مشورت کنید.
Parten MB. Social Participation among Preschool Children. Journal of Abnormal and Social Psychology. 1932; 27 (3): 243–269.
برای مطالعه مقالات علمی بیشتر درباره تکامل و سلامت کودکان به وبسایت نینی تست سر بزنید.